قواعد رزق و روزی در عالم طلبگی
خدا انشاءالله وسعت روزی به شما بدهد؛ ولی خدا شاهد است اگر طلبهها وضعشان خوب باشد، شما همکلاسیهای بدی پیدا خواهید کرد. بگذارید طلبه وضعش جوری باشد که هر کسی زن طلبه نشود تا همسرهای خوبی پیدا کنید. بگذارید هر کسی نیاید سراغ طلبگی تا محیطتان باصفا و نورانی باقی بماند. همین مدرسه معصومیه وقتی ساخته شده بود، یک زمانی در قم خیلیها میگفتند با همچین مدرسهای، دیگر نوری برای طلبهها باقی خواهد ماند؟ مدرسهای به این شیکی؟ همه چیز دم دست آماده؟ آن زمانی که ما در مدرسه بودیم، باید شال و کلاه میکردیم میرفتیم تا حمام عمومی. آن حمام عمومی هم خودش حکایتی بود. باور بفرمایید که فضای طلبگی خراب میشود. من از شما تمنا میکنم که مشکلات طلبگی را شیرین بپذیرید. اینها طراحی شده از طرف باری تعالی است که شما نور بگیرید. اینها دورههای آموزشی است.
نیت کنیم شهریه را پس بدهیم!
در قسمت پایانی چند نکته به عنوان تذکر و تنبّه بیان می کنم. اگر طلبه بتواند شهریه را مصرف نکند، خیلی عالی است. پیشنهاد بنده این است که نیت کنید همه شهریههایی را که میگیرید، انشاءالله از پول شخصی خودتان برگردانید. نیت کنید و به امام زمان (عج) بگویید من اینها را قرض میگیرم. من میشناسم کسانی را که یادداشت میکنند که من اینقدر دارم میگیرم که این را یک روز برگردانم. این کار روحیه خوبی به آدم میدهد.
تدبیر نکردن منافاتی با استفاده از فرصت ندارد.
نکته پایانی که میخواهم عرض بکنم، این است که عدم تدبیر در معیشت طبیعتا مطلق نیست. شده گاهی اوقات یک طلبه برایش فرصتی پیش میآید، طبق یک روایتی از این فرصت باید استفاده کند. مثلا یک زمین مناسبی است، حالا با یک مقدار قرض معقولی بخرش؛ طوری که تو را از مسیر طلبگی خارج نکند. بعد چه بسا این را بفروشی، یکی دیگر بخری و آن را هم بفروشی، یکی دیگر بخری و یک کمی وضعت بهتر بشود؛ این اشکالی ندارد. طلبه ها معمولا با خرید و فروش یکی دوتا خانه که در موقعیت مناسبی خریدند و در موقعیت مناسبی فروختند، داراییهایشان تأمین میشود و خدا فرصتش را برای هر طلبهای پیش میآورد. ولی فقر زیبای طلبگی و زهد زیبای طلبگی را کنار نگذارید و آب در دلتان تکان نخورد.
امیرالمؤمنین علی (ع) میفرماید: قفل دنیا را اگر خواستید با کلیدی باز بکنید و یک بار سعی کردید، اما باز نشد، رهایش کنید. بنده خودم در تجربه زندگی کوتاه و پرعیب خودم، یک جایی برای یک کار دنیایی، مثلا یک وامی که برای یک خانهای میخواستیم بگیریم، به مشکل برخوردم. شاید یک ماه درسمان مختل شد؛ اما گفتیم عیبی ندارد؛ بالاخره این را باید درستش بکنیم. ده سال من چوبش را خوردم و ده برابر ضرر آن وام را پس دادم. اگر ولش کرده بودیم، راحتتر زندگی میکردیم. نه ضرر میکردیم و نه گرفتاری میکشیدیم.
اخلاص عوامانه و اخلاص عالمانه
البته درمورد پول گرفتن در تبلیغ ما یک اخلاص عوامانه داریم و یک اخلاص عالمانه. اخلاص عوامانه این است که ابالفضل العباس (س) کنار نهر علقمه نداند پسفردا بابالحوائج میشود و مخلصانه برای امام حسین (ع) شمشیر بزند. اخلاص عالمانه هم این است که میداند بابالحوائج میشود، ولی خدا شاهد است که مخلصانه شمشیر میزند. شما باید اخلاص عالمانه داشته باشید. کسی هم که عضو هیئت علمی میشود، نمیگوییم بد است، ولی مخلصانه برود عضو هیئت علمی بشود؛ بگوید اینجا یک کرسی باید گرفته بشود که دست نااهل نیفتد. یعنی شما واقعا به ماهی یکی، دو میلیون تومنش نگاه نکنی، و این شدنی است و اصلا ما باید دنبال چنین اخلاصی برویم.
من اعتقادم این است که این وضع مالی بد را خدا برای طلبه خواسته و حتما برکاتی دارد. این وضع مالی بد در جامعه برای چیست؟ من جزئیات را میگویم. آیا عقیده «من حیث لایحتسب» باعث نمیشود که تفکر دال و مدلول، و علت و معلول ضعیف شود در انسان؟ خب انشاءالله که ضعیف بشود؛ چون ما در مورد علت العلل فکر نمیکنیم. ما وقتی درباره علت و معلول و در مورد این اسباب فکر میکنیم، این توجه به اسباب ما را ضعیف میکند.
در زندگی تجربه خواهید کرد، به هر عاملی امید پیدا کنید، خدا امیدتان را قطع میکند و میگوید فقط به من امید داشته باش؛ هرچه پیش آمد، خوش آمد.