نفخه رمضان رسید. پنجره ای رو به ملکوت باز شده است. و سفره رحمت و مغفرت الهی گسترده شده است . اما آیا همه ما به یک میزان از این سفره رحمت بهره مند می شویم؟؟ مقام معظم رهبری درباره نحوه برخورد افراد با این ماه عزیز می فرماید

• بعضی هستند که وقتی از کنار سفره رد می شوند، آن قدر حواسشان پرت است و متوجه جاهای دیگرند که اصلا سفره را نمی بینند. هستند کسانی که اصلاً سفره ماه مبارک رمضان را نمی بینند. یادشان نیست که ماه رمضان آمد و رفت

• بعضی هستند که سفره را می بینند اما به خاطر سرگرمی ها و اشتغال، وقت ندارند سر این سفره بنشینند؛ می خواهند سراغ یک سرگرمی بروند، کار دیگری دارند. دنبال دکان، دنبال کار، دنبال دنیا، دنبال شهوات…. مجال این که سر سفره بنشینند و از آن بهره ببرند ندارند

• بعضی دیگر هم هستند که نه ؛ بر سر سفره می نشینند، سفره را می بینند، قدرش را هم می دانند لیکن آدم های خیلی قانعی اند، به کم قناعت می کنند. لقمه ای بر می دارند و می روند. نمی نشینندپای سفره و خودشان را بهره مند و سیراب کنند و از آن چه در سفره هست خود را محظوظ کنند. لقمه مختصری برمی دارند و می روند

• بعضی هستند که احساس بی میلی می کنند؛ یعنی اشتهایشان تحریک نمی شود. به خاطر این که غذای پوچ بیهوده ای را خورده اند و پای سفره ضیافتی که مقوّی است اصلا اشتها ندارند

• بعضی هم هستند که در حد اشتها ـ که البته اشتهایشان هم زیاد است ـ  از این سفره استفاده می کنند و واقعا سیر نمی شوند؛ چون مائده ، مائده ی معنوی است تمتع به این مائده فضیلت است. هرچه انسان از این مائده بیش تر استفاده کندبه هدف خلقت نزدیک تر می شود.

حال خودت قضاوت کن که اشتهایت نسبت به سفره رحمت

و برکت ماه مبارک رمضان چه قدر است؟؟؟