ورود به ضیافت الهی

بسم الله الرحمن الرحیم

فرا رسیدن ماه عظیم الشأن و جلیل القدر رمضان را خدمت همه عزیزان شاد باش و تهنیت عرض می کنم. امیدوارم که همه ما از مواهب این ایام بهره ی وافر داشته باشیم. شایسته است که بااستفاده از این فرصت، درباره ماه مبارک رمضان و وظایفی که در این ماه بر عهده ما گذاشته شده؛قدری

اولاً به این نکته توجه داشته باشید که حالات اولیاء خدا، هنگام فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، با حالات آن ها در بقیه ی ایام متفاوت است. برای ما ماه مبارک رمضان این طور معنا می شود که روز های ماه رمضان روزهایی هستند که می آیند، یکی پس از دیگری عبور می کنند و می روند، در حالی که اگر به رفتار اولیاء خدا نگاه کنیم، می بینیم که اصلاً چنین چیزی مشاهده نمی شود. در آخر همین ماه امام سجاد علیه السلام در دعای وداع با ماه مبارک رمضان، چنان با این ماه خدا حافظی می کند که هر یک از شما با عزیزترین فرد خودش، خداحافظی می کند. اگر ماه مبارک رمضان، صرفا یک ساعات و لیالی و ایامی باشد که از حرکت زمین به دور خورشید به وجود می آید؛ این که چیزی نیست که انسان بخواهد با این ماه خدا حافظی کند و اشک بریزد. بگوید: «السلام علیک یا شهر الله الاکبر و یا عید اولیائه»
سی مرتبه امام می گوید: ای ماهی که چنین و چنان هستی، من با تو خدا حافظی می کنم.

نکته دوم: در بعضی از روایات آمده که رمضان قطعه ای از بهشت است. کدام رمضان قطعه ای از بهشت است؟ یعنی همین که زمین می چرخد، به آن جا می رسد؛ قطعه ای از بهشت می شود؟ این قطعه که مانند بقیه قطعه ها است، فرقی ندارد.
اما وقتی روایاتی که در ارتباط با ارزش ماه مبارک رمضان است،
را مورد توجه قرار می دهیم، می بینیم اصلاً مربوط به حرکت زمین به دور خورشید و ماه به دور زمین نیست. ولی در عین حال بی ارتباط با این ها هم نیست. پس حقیقت مطلب چیست؟
حقیقت مطلب این است که خداوند متعال یک قراری گذاشته است که هر گاه زمین به دور خورشید می چرخد، یا ماه به دور زمین می چرخد، به این قطعه که رسید، آن قطعه اسمش ماهمبارک رمضان است. پس ماه رمضان، صرفاً تقویمی نیست بلکه یک لطف، احسان، مرحمت و یکنگاه ربوبی، یک نسیم روح پرور، روح نواز و روح بخش است.اولیاء خدا به ما گفته اند که وقتی زمین در گردشش به دور خورشید، به این قسمت از مدار برسد،خدا یک احسانی و یک لطفی خواهد کرد، اسم آن لطف خدا، رمضان است. حالا می خواهیم با آن لطف آشنا بشویم. نفحت های حق، نسیم های ربوبی در این ایام می خواهد بوزد.

گفت پیغمبر که نفحت های حق            اندر این ایام می آرد سبق

گوش و هوش دارید این اوقات را           در ربایید این چنین نفحات را

نفحه ای آمد شما را دید و رفت           هرکه رامی خواست جان بخشید و رفت

نفحه ای دیگر رسید آگاه باش              تا از این هم وا نمانی خواجه تاش

آن رحمت چیست؟ آن قطعه ای از بهشت چیست که در این ایام می خواهد بیاید؟ آن رحمت خداکه در این ایام می آید، برای آدم های معمولی قابل درک نیست. عده خاصی می توانند آن را درک کنند. پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در آخرین جمعه ماه شعبان فرمودند:

« ایها الناس انَّه قَد اقبَلَ الیکم شهرُ الله بِالبَرَکَةِ و الرحمَةِ و المغفرةِ … دُعیتُم فیه الی ضیافة الله»

از آن احسان تعبیر به ضیافت خدا کرده اند، فرمودند خداوند می خواهد یک میهمانی تشکیل بدهد و همه ی شما را فرا خوانده است. آن هایی که وارد این ضیافت بشوند، از آن لطف و احسان ویژه بهره مند خواهند شد.

عده ای ممکن است هیچ وقت وارد این مهمانی نشوند. این ها فقط وارد ماه مبارک رمضان تقویمی می شوند. یعنی از لحاظ زمانی وارد ماه مبارک رمضان شده اند، ولی ممکن است وارد آن ضیافت نشده باشند.

بعضی از همان ابتدا وارد ضیافت می شوند، بعضی شب دوم و بعضی شب سوم و بعضی شب های قدر وارد ضیافت می شوند. بعضی شب بیست و هفتم، بعضی شب عید فطر، وارد ضیافت الهی می شوند. بعضی ها هم اصلاً وارد این ضیافت نمی شوند.
گفته اند در این ماه روزه بگیرید، روزه واقعیت ماه مبارک رمضان نیست. فضیلت ماه مبارک رمضان به روزه نیست، بلکه ما با روزه گرفتن، مقداری از این تعلقات، وابستگی ها، دل بستگی ها و مقداری از طمع و شهوت و غضب و امثال این ها فاصله می گیریم. وقتی فاصله گرفتیم به همان میزانی که فاصله گرفتیم، به این ضیافت نزدیک می شویم. با شهوت و غضب و حرص نمی شود وارد این ضیافت شد، اگر دیدید روزه حرص و ولع را در شما کنترل کرد، خشم و عصبانیت و روحیه پرخاش گری شما را فرو نشاند، تنبلی ها و توقعات را در شما از بین برد، معنایش این است که الحمد لله زمینه های ورود به این ضیافت نصیبتان شده است. ورود به ماه رمضان واقعی، که همان ورود به ضیافت و رحمت ویژه پروردگار است، همان طور که اسمش رمضان است؛ می آید و می سوزاند. چه چیزی را می سوزاند؟ خودیت انسان را می سوزاند.

ورود به ضیافت الله

در بحث ورود به ماه رمضان دو نکته مهم وجود داردکه باید به آن اشاره کنیم:

نکته اول: ورود به ماه مبارک، مثل ورود انسان به یک مکان نیست. بلکه ورود انسان به ماه مبارک رمضان، به معنای رمضانی شدن است. مثل این است که بگویید کودک به مرحله ی بلوغ رفت، یعنی بالغ شد. یعنی همه چیز او در یک حرکت بنیادی و اساسی و جوهری، متحول و دگرگون شد، از سنخ مرحله بعدی شد. ورود به ضیافت ماه مبارک رمضان، مثل ورودکودک به مرحله ی بلوغ است. همان طور که کودک از سنخ بلوغ می شود، تمام ویژگی ها، خاصیت ها و ذاتیات بلوغ، در او ظهور پیدا می کند. ورود به این ضیافت هم همین طور است. یعنی رمضانی و از سنخ ماه رمضان می شود.

نکته دوم: ورود به ماه مبارک رمضان، به این است که ماه مبارک رمضان در ما طلوع کند نه در بیرون از ما اتفاق بیفتد. حقیقت هر نعمت خدا، این است که در ما طلوع کند، هر مقدار که در ما طلوع کند، در ما تولد پیدا کند، ما به همان اندازه، از آن نعمت برخوردار می شویم. هر مقدار که ماه رمضان با آن خواص خودش، در دل و روح آدمی شکل بگیرد، محقق شود و به وجود بیاید، ما به همان اندازه، وارد ضیافت شده ایم، همان اندازه ضیافت را درک کرده ایم.