:از امام صادق (سلام‏ الله‌عليه) نقل شده است كه فرمود

«أوحي الله تبارك وتعالي إلي موسي عليه ‏السلام: ما يمنعك من مناجاتى؟ قال: يا ربّ أُجلّك عن المناجات لِخَلوُف فم الصائم فأوحي الله عزّ وجلّ إليه يا موسي لَخَلوُفُ فم الصائم أطْيب
عندى من ريح المسك» روضةالمتقین، ج3، ص229

خداوند به حضرت موسي وحي فرستاد، كه چرا با من مناجات نمي‏كني

.عرض كرد: خدايا روزه‏ دارم و در حال روزه، دهان خيلي معطر نيست

.خداوند فرمود: اي موسي! بوي دهان روزه‏ دار پيش من از مشك خوشبوتر است

پس ای انسان!  اگر مي‏خواهی در آن عالم مُطيّب و معطّر باشی، آنجا كه ديگر سخن از آهو و نافه آهو نيست كه عطري داشته باشد،  آنجا روزه است كه انسان را معطّر مي‏ كند. باطن روزه به صورت عطر ظهور مي‏كند، آن هم در سطح بدن و اما مافوق آن را خداي سبحان مي‏داند كه چيست

کتاب حکمت عبادات ، آیت الله جوادی آملی ،ص 141