باز این چه شورش است که در خلق عالم است/ باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

 

 

واقعاً رمز ماندگاری حضرت امام حسین (ع) در چیست؟ مگر نه این است که عزای عزیزترین عزیزان حداکثر یکی ـ دو سال بر پاست؟ پس چگونه است که عزای امام حسین(ع) بیش از 1300 سال است که برپاست و هر روز پرشورتر و پر حرارت تراز قبل برگزار می شود؟ آیا جز این است

که امام حسین (ع) از سنخ فطرت است و فطرتهای پاک در هر کجای زمین که باشند با شنیدن وصف او  ناخودآگاه جذب او می شوند ؟ ایا جز این است که اخلاص امام حسین (ع)، از خود درآمدن او  و سرتا به پا خدایی شدن و خدایی عمل کردن امام حسین (ع) رمز ماندگاری و بقای او در دلها و زمان هاو مکان ها شده است؟

با فرا رسيدن ايام حزن و ماتم اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام  مراسم عزاداري سرور و سالار شهيدان کربلا حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام در دهه اول محرم هرشب در مرکز تربیت مدرس صدیقه کبری (س) برگزارشد

 

اين مراسم همزمان با نماز جماعت مغرب عشا و با سخنرانی حضرت  حجت الاسلام والمسلمین میرزازاده  و عزاداري ومداحی حجت الاسلام والمسلمین بصیر سلحشوربرگزار شد و  و سپس عزيزان ميهمان سفره  اباعبدالله (ع) بودند.

 

حضور پر شور طلاب و کارمندان در این مراسم معنوی بسیار چشمگیر بود

 

امید که تمامی نفس ها، قدم ها و درم هایی که در راه امام حسین(ع) هزینه می شود مقبول خدای امام حسین (ع) قرار گیرد.

واما گوشه ای از تصاویر آن شب ها ….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

و این ها هم فرزندان کوچک ما هستند که  قرار است پیام عاشورا از نفس ها و سینه ها یشان به نسل های بعد منتقل شود

 

 

 

 

 

 

 

این هم چای روضه و غذای تبرک امام حسین و سفره کریمانه حضرت سید الشهدا(ع)